As i përjetshëm as i përkohshëm

O grurë i blertë në një tokë që nuk ka djersitur ende, që veç ka fërgëlluar nga të ftohtit! Në distancën fatbardhë nga diejt e ngutur prej qëllimeve të jetës. Rrafsh me tokën nën natën e gjatë. E vaditur nga uji me nuancën e tij të shkëlqyeshme. Për roje e për ushqime dy kama te kryet: laureshën, zogun që rri, korbin, shpirtin që ngulitet.
__________________