Balada e fikut

Aq ngriu sa degët ngjyrë qumështi
Penguan sharrën, u thyen mbi duar.
Pranvera nuk i pa të blerojnë hijeshitë.

Fiku i kërkoi zotit të rrëzimit
Shkurrajën e një feje të re,
Por harabeli krah verdhë, profeti i tij,
Mëngjesin e nxehtë të kthimit,
Duke qëndruar mbi fatkeqësi,
Në vend të urisë mbaroi nga dashuria.
___________________